Kończący się rok 2025 nie przyniósł rozwiązania najpoważniejszych problemów oraz czynników negatywnie wpływających na bezpieczeństwo naszego regionu. Wręcz przeciwnie, w roku tym doszło do zaistnienia zjawisk dot. areny międzynarodowej, które generują czynniki naruszające obecny układ bezpieczeństwa. Nie doszło ponadto do zaistnienia zdarzeń, które przełamałyby sytuację na froncie wojny rosyjsko-ukraińskiej lub w sposób realny przybliżyłyby możliwość zawarcia pokoju.
Zmiana w wektorze polityki zagranicznej USA oraz podatność administracji D. Trumpa na sugestie strony rosyjskiej generują wyzwania, z konsekwencjami których będzie musiała mierzyć się również Polska. Wzmacnianie pozycji Rosji na arenie międzynarodowej (konsolidowanie wokół siebie grupy państw prowadzących otwarcie prorosyjską politykę – m.in. Chiny, Indie czy Korea Północna) również jest pośrednim efektem polityki D. Trumpa – efektem wyrwania W. Putina z izolacji międzynarodowej (organizacja wspólnych spotkań, rozmów „pokojowych” itd.). Z tej perspektywy, oprócz zaistnienia otwarcie prorosyjskiego układu w Europie (Węgry i Słowacja) mamy do czynienia z powstającym szerokim blokiem państw wspierających Kreml w jego działaniach będących pośrednim i bezpośrednim zagrożeniem dla interesów strategicznych RP. Pomimo problemów gospodarczych (wewnętrznych) będących m.in. efektem fal mobilizacyjnych oraz pomimo braku decydującego sukcesu na froncie Rosja uzyskała dogodne pozycje do rozwijania działań informacyjno-psychologicznych. Kluczowa z nich dotyczy tzw. rozmów pokojowych, które nie tylko stanowią dla Moskwy formę “gry na czas”, lecz wiążą się z działaniami na rzecz wzmocnienia swojego wpływu na administrację USA oraz długofalowymi działaniami służącymi ograniczeniu poziomu poparcia dla Ukrainy.
Z perspektywy powyższych czynników, rok 2026 zapowiada się jako czas potencjalnego wzmacniania się wskazanych tendencji – rozwoju prorosyjskiego i antyukraińskiego bloku państw w Europie oraz dalszego rozwoju kooperacji pomiędzy Rosją, a kluczowymi państwami azjatyckimi. Tendencji tej sprzyja pozycja Waszyngtonu – m.in. niemalże prorosyjska linia polityki D. Trumpa. Z perspektywy Polski wyzwaniem pozostaje rozwój relacji z najważniejszym sojusznikiem RP, to jest Stanami Zjednoczonymi, których linia polityczna nie odpowiada w pełni interesom strategicznym RP. Wyzwaniem pozostaje również przeciwdziałanie powstającej prorosyjskiej osi w Europie oraz uniknięcie prób popchnięcia Polski do tego „układu”. Działania odnoszące się do prób popchnięcia Polski w stronę prorosyjskiego (antyunijnego, antynatowskiego i antyukraińskiego) bloku politycznego odbywają się poprzez działania natury informacyjno-psychologicznej prowadzonej m.in. przez rosyjską agenturę wpływu coraz mocniej zakorzeniającą się w Polsce.
Jednym z poważniejszych wyzwań dla Polski, które odnosi się pośrednio do powyższych tendencji pozostaje walka o odporne na dezinformację i świadome zagrożeń społeczeństwo. Rok 2026 najprawdopodobniej przyniesie wzmocnienie wyjątkowo negatywnej tendencji jaką jest przesunięcie się debaty społeczno-politycznej w Polsce w stronę akceptowania działalności prorosyjskich dezinformatorów (działających pod przykrywką „prawdziwych patriotów”) przez poważną część polskiego społeczeństwa oraz akceptacji dla rosyjskiej zafałszowanej wizji rzeczywistości (która również przedstawiana jest w „przyjaznej formie” – jako „obiektywna prawda”, „przekaz nieobjęty cenzurą” itp.). Należy w tym miejscu podkreślić, iż swoboda wypowiedzi jest filarem demokratycznego państwa, lecz łączy się ona nierozdzielnie z odpowiedzialnością za nie. Akceptacja dla szerzenia kłamstw, manipulacji, czy rosyjskiej dezinformacji nie ma nic wspólnego ze swobodą wypowiedzi, lecz jest bezpośrednim przykładem celowych dążeń do dezintegracji polskiego społeczeństwa oraz sparaliżowania naszego państwa (co jest zgodne z celami Kremla).
Obecnie znajdujemy się w kluczowym momencie, w którym musimy (jako społeczeństwo) podjąć decyzję – czy chcemy być oszukiwani i manipulowani przez środowiska wspierające działania wrogiego Polsce państwa (to jest Rosji), czy oczekujemy od aparatu państwowego przeciwdziałania rosyjskiej agenturze wpływu i wspierającym ją koniunkturalistom.
Autor: dr Michał Marek